In deze Corona crisis ontwikkelen we graag manieren om je in je professionaliteit te ondersteunen. Nu we massaal online gaan en elkaar aanspreken, beïnvloeden, coachen en ondersteunen ontdekken we versneld de voor- en nadelen van deze vorm van communicatie.
lees verder
“Hoe voorkom ik dat ik leegloop?” Het is de meest gestelde vraag tijdens mijn afgelopen webinar over de kunst van het video coachen. Als je het hebt gemist kijk gerust hier terug:
https://www.academium.nl/replay-webinar-online-coachen-zo-werkt-het-non-verbale-spel/ Maar wellicht heb je meer behoefte aan een samenvatting. Lees dan hieronder de belangrijkste clues en tips.
lees verderVandaag was het dan zover. Ons eerste webinar toegespitst op online coaching is een feit. Voor diegene die er niet bij konden zijn delen we hier de opname. Voor vragen over het webinar en het aanbod kun je mij bereiken op andre@academium.nl
lees verderHoe ontwikkel je de kwaliteit van het contact wanneer je iemand niet ‘live’ spreekt maar via een plat beeldscherm? Is dat mogelijk wanneer de helft van onze zintuigen niet of minder meedoet. Of is het onbegonnen werk; iets wat je eigenlijk niet moet willen?
Volgens sommigen professionals ‘echt niet te doen’. Cliënten en groepen haken af en het contact verwaterd. Hoe ga jij daarmee om? Het virus zorgt er niet voor dat alle communicatieve, mentale en emotionele uitdagingen ineens verdwijnen. De vragen en behoeftes blijven. Hoe speel jij daarop in?
lees verderEen vergelijking. Ik speel Padel…de snelst groeiende sport in Nederland.’ Padel is een soort kruising tussen tennis en squash. Laatst speelde ik een potje tegen 2 top 100 tennissers van Nederland maar ze legden het af. Simpel omdat padel andere karakteristieken en spelpatronen kent en er dus iets anders van je gevraagd wordt.
Begeleiding en coaching via beeldscherm groeit razend snel. Het lijkt een kruising tussen beeldbellen en ‘live’ coaching. Maar ben je een top 100 coach of leider en je gaat nu online dan wil dat niet zeggen dat je goed uit de verf komt van achter dat beeldscherm. Het is een ander tak van sport. Ongetwijfeld heb je aanleg maar ben je ook vaardig?
Ook via het beeldscherm gaan de coaching gesprekken over gevoelige zaken. En dus telt je non-verbale communicatie zwaar mee. En al is de verleiding groot om vooral de inhoud in te duiken en je te laten leiden door vooral gedachtes (met het gevaar dat het erg vermoeiend wordt), blijft ons hele systeem dorstig non-verbale expressies van het beeldscherm absorberen om gevoelens van de ander in te schatten. Zo zijn we geprogrammeerd.
Die informatie is visueel gereduceerd tot 2 dimensies van je gezicht en iets van je houding. De communicatie van de rest van ons lijf valt visueel weg. Je ruikt niets, aan je tastzintuig heb je niets en het fenomeen dat je adem makkelijk synchroniseertis doet het ook niet lekker. Wat relatief het minste aangetast lijkt, is je stem. We moeten het non-verbaal dus vooral doen met stem en gezichtsexpressies. En gelijk aan hoe een blind of doof persoon andere zintuigen aanscherpt; zo scherp worden we online (vaak onbewust) dus op stem en gezichtsexpressies.
De impact die je hebt is sterk afhankelijk van al je non-verbale signalen. En vaak weerspiegelt je stem weer net een ander aspect van jou dan je houding of de manier waarop je beweegt. Of roept je gezichtsexpressie of houding van je hoofd ongewild een gevoel bij de ander op dat je zelf niet bewust bent of ervaart.
Hoe jij van achter het beeldscherm overkomt en je verbindt is dus anders dan in het ‘echt’. Als jij meer online werkt en je wilt resultaat boeken dan is een kloppend zelfbeeld van je uitstraling ‘in beeld’ essentieel als professional. Wanneer je daar bewust van bent kun je het gaan gebruiken om dichtbij jezelf te blijven, erin te variëren, bij de ander karakteristieke trekken herkennen en meer grip op resultaat te krijgen.
Wil je weten welke kenmerken van gezichts expressie en stem bepalend zijn op hoe je overkom komt en waar je bij anderen op kunt letten? Schrijf je dan in voor het gratis webinar: Je non-verbale impact in beeld en geluid op vrijdag 3 april om 11 uur (am).
[contact-form-7 404 "Not Found"]
“Ja, hallo…” Ik kon me niet langer inhouden bij de lokale supermarkt. “Hou alsjeblieft je afstand…! Hoor ik mijzelf zeggen. Verdwaasd kijkt de wat geblokte man over zijn schouder terwijl hij voor mij langs een zak chips uit het schap pakt. Met zijn wenkbrauwen en kin omhoog verheft hij zich en zegt: “rustig aan mannetje”. De adrenaline giert door mijn lijf, anderen in de winkel draaien hun hoofd weg, winkelpersoneel doet net alsof ze niets horen…Ik voel me ineens heel alleen daar. Ga ik hier nu een scéne maken? Ik merk dat ik met het gif in mijn lijf linea recta naar de kassa loop, naar huis storm en nog een uur lang na stoom.
Met zijn wenkbrauwen en kin omhoog verheft hij zich en zegt: “rustig aan mannetje”.
Er beweegt nogal wat van binnen. Irritatie, angst om iets te zeggen, ‘alleen’ gevoelens en eenmaal thuis de frustratie en de spijt dat ik niet gewoon die man op zijn nummer heb gezet. In mijn fantasie heb ik ook al het personeel aangesproken in de trend van “geen anderhalve meter afstand = meer doden…waar ben je mee bezig?”
En tot slot voel ik me nu wat schuldig. Want natuuuurlijk had ik het ook vriendelijker kunnen zeggen. Zijn “rustig aan mannetje”…tja.. hij hééft een punt. Hij kreeg ook gratis en voor niets mijn lading van drie eerdere ergernissen mee. Weet ik wel zeker dat ik zelf in die supermarkt ook niet een keer ongewenst dichtbij kwam? Uit ongemak de ander te moeten ontwijken? Laat ik mijn angst voor de besmetting wel genoeg toe? Laat ik het risico van overvolle IC’s en dus onnodig veel doden echt wel genoeg doordringen ? Neem ik daarvoor ‘echt’ verantwoordelijkheid? Laat ik de oproep van medici en verpleegkundigen die onder verhoogd risico zich uit de naad werken ‘echt’ doordringen. En wat betekent dat dan hoe ik bijvoorbeeld door mijn supermarkt loop? Vanmiddag mag ik weer…
We kunnen ons ergeren aan anderen die geen 1,5 meter afstand nemen. Wachten tot de politie komt met boetes. Maar ben je niet onderdeel van het probleem wanneer je je ergernis voor je houdt? Niet dat mijn actie in de supermarkt maatgevend is. Die werkte namelijk ook niet. Maar ik heb wel voer om het een volgende keer anders te doen. Hoe meer we er elkaar op leren aanspreken des te groter wordt de sociale druk, des te meer mensen gaan de anderhalve meter respecteren. Een epidemie van elkaar aanspreken werkt als een vaccin. Voor je het weet is iedereen ervan doordrongen. Het vraagt wel om koplopers de komende dagen. Ben jij er zo een?
Op kop lopen vraagt een groot vermogen om uit liefde en betrokkenheid dat te doen wat verantwoordelijk voelt. Wijs is. Vaak tegen de stroom in van gewoontes en cultuur. Niet de roze olifant te negeren. Voorbij de angst, voorbij de gêne, met de adrenaline door het lijf benoemen wat spannend is. De moed om risico te lopen op conflict, afwijzing of uitsluiting. Uit betrokkenheid, uit een goed hart.
Ben jij een koploper of wil je zo iemand worden binnen je organisatie of buurt dan kan je bellen voor coaching of support. Gratis. Dat is onze bijdrage. Stuur daarvoor een mail naar info@academium.nl en geef aan wanneer.
Ik neem me vandaag voor iedereen gelijk aan te spreken die de 1,5 meter niet met mij in acht neemt. Sneller dus, en vriendelijker. Eens kijken wat dat brengt en wat ik daar weer van leer. Doe je mee?
Hoe vaak komt het voor dat je wat vastloopt in een gesprek, de bijeenkomst wat stroef loopt of dat die onderhandeling niet opschiet? Natuurlijk kun je het dan zoeken in verbale en cognitieve interventies zoals feedback te geven. Doorvragen, Samenvatten.
Het vanuit een ander perspectief kijken, dieperliggende overtuigingen onderzoeken of om vanuit een model als DISC, Insights, Leary of Meyers Brigs proberen te snappen wat er gebeurt. Allemaal waardevol en soms succesvol. Maar ja, non-verbale communicatie ‘rules’ in communicatie dus ik voeg er graag een toe aan je repertoire. Je kan er gelijk mee oefenen.
lees verder
Suggestie voor een ervarings oefening (haptonomie).
“Ze zeggen dat ik het rustiger aan moet doen”. “En wat zeg je zelf?” Vroeg ik? “Tja misschien hebben ze wel gelijk, ik weet het niet, ben gewoon heel moe, slaap slecht en de bedrijfsarts zegt dat ik voorlopig niet meer moet werken en eerst een paar weekjes moet bijtanken, hij zegt dat ik een burn-out heb”.
lees verder
Werken met mensen is werken met gedrag (non-verbaal en verbaal).
Hoe oefen je invloed uit op die dynamiek van een gesprek. Hoe belangrijk is het om te snappen wat er gebeurd en waarom dat ook bij lange na niet voldoende is. Wat de gedragstesten ook beloven.
De top 10 van de goede voornemens: afvallen, meer bewegen, gezonder eten, zuiniger leven, minder drinken, stoppen met roken, je leven en werk beter plannen, meer familie en vrienden zien, minder stress, iets nieuws leren. Zit die van jou ertussen? Stoppen met appen in de auto dan? Vaker je mobiel wegleggen? Minder vlees eten? Zelf heb ik sinds een maand een goed voornemen om planmatiger te werken omdat ik denk dat het me minder stress oplevert.
lees verder