Verander je houding en je verandert van verhouding
Hoe vaak komt het voor dat je wat vastloopt in een gesprek, de bijeenkomst wat stroef loopt of dat die onderhandeling niet opschiet? Natuurlijk kun je het dan zoeken in verbale en cognitieve interventies zoals feedback te geven. Doorvragen, Samenvatten.
Het vanuit een ander perspectief kijken, dieperliggende overtuigingen onderzoeken of om vanuit een model als DISC, Insights, Leary of Meyers Brigs proberen te snappen wat er gebeurt. Allemaal waardevol en soms succesvol. Maar ja, non-verbale communicatie ‘rules’ in communicatie dus ik voeg er graag een toe aan je repertoire. Je kan er gelijk mee oefenen.
Waarom je dit wil weten!
Maak een opname van een willekeurig gesprek, draai de film versneld en zonder geluid af en je ziet onmiddellijk de karakteristieke houdingen van de gesprekspartners. Het zijn er meestal maximaal 2, in een enkel geval 3. Ja, ook bij jou…. Ken je die van jezelf?
Het is wijs om die te kennen want je houdingen communiceren. En niet zo een beetje ook. Als het even spannend wordt al snel voor meer dan de helft. En zijn dus doorslaggevend voor de kwaliteit van de dynamiek, het contact en het resultaat. Dus je wilt in het hier-en-nu daar invloed op hebben. Niet achteraf, dan is het vaak te laat, kost tijd, geld en vooral energie.
Hoe dan? 2 tips voor de non-verbale communicatie….
Je houding is een weerspiegeling van wat je innerlijk beleeft. En de ander reageert daar instinctief op. We zijn namelijk geprogrammeerd om emoties bij elkaar te lezen. We interpreteren de hele dag erop los en (of ze nou waar zijn of niet) we reageren erop. Dus wil je invloed op je eigen dynamiek is hier tip 1: VOEL! Voel hoe je erbij zit en wat maakt dat je zit zoals je zit. En pijn in je rug telt even niet als excuus. Tip 2: Realiseer je dat je non-verbale gedrag weer non-verbaal gedrag bij de ander oproept dus neem een kijkje naar je gesprekspartner en realiseer je: je bent zowel de dader als het slachtoffer van de houding die zij of hij aanneemt.
Even nog wat concreter ja…
Om je eigen houding en die van de ander te duiden maak je gebruik van 2 dimensies. De eerste dimensie is je balans. Die is meer voorwaarts of meer achterwaarts gericht. Letterlijk. De tweede dimensie is je spierspanning. Hoog of laag. In een schema ziet dat er als volgt uit.
Alle houdingen kan je binnen deze 2 dimensies vangen.
De voorbalans weerspiegelt een innerlijke gerichtheid van: voorwaarts op de situatie of de persoon gericht, meer afstemmend op de ander, bewegend, leren door te ervaren.
De achterbalans weerspiegelt een gerichtheid naar achteren, meer op jezelf, hoe geef ik vorm aan mijn gedrag, aanvaard ik mijn gevoelens, wat kritischer ingesteld en een eigen wijsheid.
De hogere spanning is een positie die klaar is voor actie of snelle re-actie, dus ook wat eigenzinnig, leren door te doen, strijdlustig en gedreven.
De lagere spanning oogt rustig en straalt een zekere relaxedheid, is wat afwachtend, volgt vrij makkelijk, analyseert, geeft ruimte, twijfelt vaak wat.
En aangezien jouw houding een andere houding ontlokt kan je ook altijd in het hier-en-nu en aan den lijve voelen hoe iemand jou beweegt of waarnemen hoe jij de ander beweegt. Leary had dezelfde insteek: gedrag roept gedrag op. Je kunt beide theorieën dan ook perfect combineren.
Leve de keuzevrijheid
Dus wanneer je van houding verandert oefen je een andere invloed uit op de dynamiek en de kans is groot dat je ook beïnvloed wordt door non-verbale dynamiek van de ander. Die bewustwording geeft je keuzevrijheid. Ook bij momenten dat het vastloopt of minder lekker ‘loopt’. En veel veranderen hoef je echt niet. De bewustwording zelf is al een verandering.
Probeer het maar eens zou ik zeggen.
En wil je een suggestie voor een eenvoudige (non-verbale) oefening?
Of kom naar de open trainingsavond op 19 februari aanstaande die je zal inspireren om nog veel meer te weten te komen over welke lichaamstaal jij spreekt.