Ik was even weg, maar heb ook wat meegemaakt…het klopt wat hierboven staat. Echt! En dan ben je even van de wereld. Ik wel in ieder geval.
Soms weet je het gewoon, zij is het. Hoe ik dat weet? Gewoon omdat ik me nog nooit zo vrij en verbonden tegelijk heb gevoeld. Me soepel, sterk en kwetsbaar tegelijk voel naast haar. Alsof ik haar ook al mijn hele leven ken. Een machtig en intens gevoel. En dat je wel ziet en weet dat ze soms chaotisch is, achteloos, onvoorspelbaar, dramatisch en wispelturig…maar het je gewoonweg niet stoort. Het maakt niet uit. Dat tuttige brilletje dat ze soms draagt en op mijn lachspieren werkt…ach…Ze is gewoon het einde. En dat is geen verliefdheid maar een diep warm gevoel in mijn hart. Een diep gevoel van verbondenheid. Echte liefde bestaat…ik wist het. En het is wederzijds. Deze romanticus wist het…
lees verder →