Brussel, al bijna weer oud nieuws. Op 100 minuten van hier. Voor mij dichterbij dan Groningen of Maastricht. Ik was veel op Brussel Airport. Dit is te dichtbij. Vind je niet? Afschuwelijke taferelen, ik kan er bijna niet naar kijken. Jonge mannen die onschuldige vrouwen, kinderen en mannen opblazen uit naam van een geloof. Ledematen overal. Hoe triest. Hoe beangstigend ook.
Maar nog veel beangstigender vind ik hoe snel de angst enerzijds kwaadheid oproept en anderzijds bij de aanhangers van dat geloof juist schuld- en gêne gevoelens. Voor je het weet scheer je in je angst een heel geloof over een kam. Of ga je als je zo geschoren voelt jezelf verdedigen. En zo ontstaat polarisering.
Misplaatst
Ik heb iets met die kwaadheid en schuldgevoelens. Mijn vader is een Jood en als enige van zijn totale familie ontsnapt aan de gaskamers. De angst en haat tegen Duitsers zit ver weg en diep. Mijn moeder was Duitse en diep getraumatiseerd met misplaatste schuld- en schaamte gevoelens en dito angsten voor afwijzing. Ze trouwden. Hun liefde was uiteindelijk sterker dan hun angsten, wrok en schaamte. Verzoening en liefde is het erfgoed waarop ik geboren ben.
De daad
De dreigende ontwikkeling van angst gestuurde kwaadheid en misplaatste schuldgevoelens raken me diep. Ze leiden tot agressie en pat stellingen en druisen in tegen mijn genen. Ze maken me bang en ik zou iets willen ‘doen’. Waar is de ruimte voor de liefde hier? Wat is mijn bijdrage aan de vruchtbare grond daarvoor? Ik denk het volgende:
Ik zoek deze week manieren die angst te erkennen, er te laten zijn en om expressie te geven aan die angst. Dan ontstaat er meestal wel iets nieuws zo weet ik uit ervaring. En ja hoor: ik realiseer me ook ineens dat ik bang ben voor nog veel meer. Dat ik me soms inhoud als ik coach, me laat remmen in mijn ondernemerschap, in mijn liefde, vriendschap en op de dansvloer. Maar oh als ik dat niet doe en voorbij die angst kom. Dan voel ik dat ik straal, glunder, in mijn kracht kom en hoe makkelijk ik me in verbinding voel met anderen. En vanuit mijn vakgebied (jouw vakgebied) help ik anderen zo ook sneller en makkelijk hun glans te voelen.
Zitten er moraliteiten in dit verhaal?
Ja! Veel. Ik geloof dat wanneer je je gevoelens van angst erkent en de ruimte geeft er ruimte komt voor iets anders dan agressie of defensie. Liefde bijvoorbeeld. En ik geloof niet dat wanneer je de liefde in je lijf voelt je in staat bent jezelf op te blazen zodat je anderen vermoord. Ik geloof niet dat als je thuis bent bij je eigen angsten je dan in staat bent hele bevolkingsgroepen te veroordelen om hun religie,maar dat je juist de nuance zoekt. Ik geloof niet dat je je dan alleen verdedigt en ingraaft als je beschuldigt wordt maar juist in actie komt tegen diegene die namens jouw gruweldaden begaan.
Ik geloof dat je als coach waanzinnig veel invloed hebt op hoe mensen hun angsten vorm geven. Als je als coach je eigen angsten en pijn durft te herkennen en erkennen dan heeft dit invloed op je professionaliteit. Dus jij en ik kunnen iets ‘doen’. Ontwikkel jezelf. Werp angsten van je af en ga! Want als jij schijnt zal dat je dat naar alle mensen die jij coacht en traint uitstralen. En ja! Daar wordt de wereld een beetje beter van. Ga staan. Als coach, als ondernemer.
De liefde zit in je lijf
En ik geloof dat die angsten in ieders lijf voelbaar en zichtbaar zijn en dus relatief makkelijk te herkennen zijn. Als je wilt. En dat het een zeer liefdevolle route is om te leren hoe je lichaam nooit liegt. Wil je dat ervaren? Kom dan naar mijn training: welke lichaamstaal spreek jij?
En oh ja, die training is gratis. Je kunt je hier inschrijven.
En tot slot: graag een kort comment of als het artikel je bevalt ‘like’ ajb, zien anderen het ook.