De betekenis van lichaamstaal ligt allereerst op het gebied van de persoonlijke ervaring. Je eigen lichaam liegt nooit: je eigen gevoelens maakt je expressief in de manier waarop je kijkt, klinkt, loopt, beweegt en ademt. Dat bewustzijn brengt je meer in het hier-en-nu en doet je realiseren dat je niet alleen een lichaam hebt maar vooral ook een lichaam bent.
Tegelijkertijd interpreteren we aan de lopende band lichaamstaal van anderen. We hebben immers een groot belang om in te schatten hoe de ander zich voelt en zich verhoudt tot ons. Diverse wetenschappelijk onderzoeken tonen aan hoe belangrijk deze inschattingen van lichaamstaal zijn in vergelijk met de verbale communicatie.
Of onze inschattingen ook de werkelijke gevoelsstroom van iemand weerspiegelen is zeer de vraag. In de praktijk blijken we zeer selectief waar te nemen en dat wat we waarnemen is rijk aan talloze interpretaties.
Ons valt in onze trainingen en spreekbeurten op dat vele mensen een sterk verlangen hebben om lichaamstaal te ‘juist’ te kunnen duiden. En er zijn vele deskundigen die deze duidingen aandurven. Het wetenschappelijk bewijs is echter uiterst dun. Wij geloven ook niet dat een enkele waarneming over lichaamstaal een conclusie rechtvaardigt over onderliggende gevoelens en intenties. Dat gezegd hebbende volgen wat voorbeelden die vaak gehanteerd worden.
Je moet dan denken aan betekenissen die worden gegeven aan allerlei gezichtsexpressies zoals fronsen (je bent kwaad), omhoog kijken (je denkt na), je neus en bovenlip optrekken (walging), wenkbrauwen optrekken (verbazing). Persoonlijkheidsprofielen zou je kunnen maken aan de hand van micro expressies in het gezicht. En over elke wijze waarop je met je vingers aan je neus, oor of wang zit kun je allerlei betekenissen toevertrouwen. Schaamte, ongeduld, onder en boven gedrag zouden eruit af te lezen zijn.
En wanneer je met handgebaren je verhaal ondersteunt ben je geloofwaardiger, althans wanneer je je handen niet te laag of te hoog houdt.
In een gesprek zou het ook uitmaken hoe je je handen gebruikt. Met je ellebogen op tafel, vingers gespreid en tegen elkaar aan zou bijvoorbeeld deskundigheid uitstralen en zo zijn er nog veel meer do’s en don’ts over handgebaren. Een vlakke hand aan de achterkant van je nek wrijven geeft aan dat je twijfelt en plaats je die hand onderaan je nek aan de voorzijde dan bescherm je jezelf. Jeuken achter je linker elleboog is een teken van onzekerheid en wanneer je diezelfde ellebogen en je onderarmen wat van je romp af houdt dan is dat een uiting van macht.
Je benen en voeten naast elkaar toont angstig, alleen je tenen naar elkaar toe onzeker, maar sta je breder met je voeten dan je bekken breed is dan straalt dat kracht uit. In een gesprek zou de richting waarop je voeten staan Er zijn allerlei analyse technieken voor je stem die op basis van je klanken, ritme, snelheid en volume van spreken gedragskenmerken voorspellen.
Ja. Mits je goed getraind bent en je bereid bent om niet te snel tot conclusies te komen. Vast staat dat gevoelens en de manier waarop je daarmee omgaat, tot expressie komen in je lijf. En als je ze niet uit of niet verwerkt sla je ze op. Dat maakt dat je op een karakteristieke manier gaat bewegen, zit, staat, klinkt, kijkt, ademt en lijfelijk aanvoelt. Die vormen tezamen een lichaamstaal waarop je op herkenbaar bent. En als dat afwijkt van wat je ‘normaal’ laat zien hebben anderen dat vaak snel door.
Niemand heeft dezelfde lichaamstaal, die is uniek voor jou. Bij Academium hebben een systeem ontwikkeld waarin we de taal van je stem, je gezicht, je houding en beweging kunnen classificeren. Uit een geheel van vele waarnemingen ontvouwen zich dan clusters die je patroonmatige manier van voelen, denken en handelen duiden. Hoe je in contact bent met jezelf en anderen wordt dan zonneklaar. Dit is bijzonder helpend wanneer je jezelf wilt ontwikkelen of anderen daarin wilt helpen.